Gimme shelter

Toen ik jong was, was je voor de Beatles of voor de Stones. Dat er ook nog andere muziek was, deed er niet toe. Ik was voor de Stones. Ruiger, heftiger, ongepolijster. Naadloos aansluitend bij de opstandigheid en de vrijheidsdrang die ik voelde als jongere in de zestiger en zeventiger jaren van de vorige eeuw.

In die tijd ben ik blijven steken. Geestelijk althans. De Sturm und Drang van toen inspireren mij nog steeds om me op te winden over de maatschappij van vandaag. De mensen veranderen niet, de maatschappij verandert daarom ook niet. Ik weiger de oogkleppen van humanisten of andere wereldverbeteraars te dragen. Ik ben christen. Ik weet – en ik zie het bewijs om mij heen – dat de wereld niet beter wordt. En ik lees in de Bijbel waarom dat zo is. Dat ontslaat me echter niet van de plicht om te vechten voor een betere wereld. Want dat vraagt de Bijbel ook duidelijk van me. In die onoplosbare gespletenheid leef ik mijn leven hier. Me inzettend voor een betere wereld, omdat dit veruit het beste is. Me realiserend dat ik niet bij deze wereld hoor, maar als pelgrim op weg ben naar een nieuwe wereld, waarin God ‘alles in allen’ zal zijn.

Ik ben ook muzikaal in die tijd blijven steken. En technisch: Ik draai geen cd’s maar lp’s. Maar wat ik ook draai, de Stones blijven mij het meest dierbaar. Het nummer dat mij het meest raakt, is Gimme Shelter. De heerlijke gitaarsolo’s van Ron Wood en Keith Richard, de spastische dansbewegingen van Mick Jagger, buitenaards mooie achtergrondzang van Lisa Fisher, de strakke beat van drummer Charlie Watts. Richard schijnt de ongrijpbare tekst van Gimme Shelter te hebben geschreven. Het verhaal gaat dat een ongeluk tijdens een concert de directe aanleiding vormde voor de lyrics, die hij binnen 20 minuten bedacht:

Oh, a storm is threat’ning
My very life today
If I don’t get some shelter
Oh yeah, I’m gonna fade away

War, children, it’s just a shot away
It’s just a shot away
War, children, it’s just a shot away
It’s just a shot away

Ooh, see the fire is sweepin’
Our very street today
Burns like a red coal carpet
Mad bull lost its way

War, children, it’s just a shot away
It’s just a shot away
War, children, it’s just a shot away
It’s just a shot away

Rape, murder!
It’s just a shot away
It’s just a shot away

Rape, murder yeah!
It’s just a shot away
It’s just a shot away

Rape, murder!
It’s just a shot away
It’s just a shot away yea

The floods is threat’ning
My very life today
Gimme, gimme shelter
Or I’m gonna fade away

War, children, it’s just a shot away
It’s just a shot away
It’s just a shot away
It’s just a shot away
It’s just a shot away

Deze tekst is mij steeds dierbaarder geworden. Niet de tekst zelf, maar de gedachten die ze oproept. Dat je een kwetsbaar mens bent. Dat verkrachting, moord, overstromingen, vuur en oorlog je leven bedreigen. Dat je bescherming nodig hebt. Want ze zijn maar a shot away. En dan komt aan het eind van Gimme Shelter die heerlijke, heftige overgang naar:

I tell you love, sister, it’s just a kiss away
It’s just a kiss away
It’s just a kiss away
It’s just a kiss away
It’s just a kiss away
Kiss away, kiss away

En ineens blijkt dit rauwe Stones-nummer voor mij bijna een gospelsong te zijn. De wereld met al z’n ellende en gevaren komt als een vloedgolf over je heen. Als niemand je in bescherming neemt, word je weggevaagd (I’m gonna fade away). Maar godzijdank is er liefde. Dichterbij dan je denkt: it’s just a kiss away. Dan zie ik een in puin geschoten straat voor me. Een jonge soldaat doemt op uit de rook. Angstig, onzeker, op zoek naar dekking. Maar het is te laat. Vlak voor hem staat plotseling de vijand. Een jongen. Even oud als hij. Ook met een geweer in de aanslag. Moord is just a shot away. Dan laat hij zijn wapen zakken. En – o wonder – die jongeman tegenover doet hetzelfde. Gooit zijn geweer van zich af. Ze stappen naar elkaar toe. Vallen elkaar in de armen. Liefde is just a kiss away.

Misschien vindt u mij een zielige romanticus. Maar God, ik bid U, laat mij blijven geloven in liefde. En dat ik als eerste mijn geweer laat zakken. Liefde is zó dichtbij. Dank U. Amen.

Johan ten Brinke
johantenbrinke@maandbladreveil.nl

 

Categorieën: Columns.