Vader Herman Boon:
“Kinderen zijn de beste discipelen”
Dochter Jasmijn Boon:
“Leven met Jezus is een levensstijl”
Herman en Jasmijn Boon spreken over traditie, kwetsbaarheid, ballast en houvast. thema’s die iedereen in het leven raken. We ontmoeten elkaar in Den Helder waar beiden wonen, op de trainingsschool voor kinder- en tienerwerkers ‘De Katapult’ (‘ze worden de hele wereld in geschoten’ – verklaart Herman de naam). Deze ‘leukste school van Nederland’ is gevestigd boven City Life Church in Den Helder.
Bovennatuurlijk
“Onze opdracht is mensen te trainen om kinderen in nood te helpen. Dat kan overal zijn. Eén van onze studenten werkt nu in Thailand waar kinderen uit de prostitutie worden gered, een andere studente is Russin met de Russen geworden en werkt daar. Weer een ander zet een pastoraal programma op voor kinderen in gebroken gezinnen. De sleutel voor ons werk is: overgave aan God. We willen kinderen Gods bovennatuurlijke werkelijkheid laten ervaren. Wie door Hem aangeraakt is, ondervindt hoe geweldig Jezus is en wat Hij voor ons doet. Wij kunnen niets, Hij werkt in ons. Als je bidt, werkt God.” Dat is een belangrijke reden voor de conferenties ‘Bidden en Vasten’ die Herman leidt. “Jezus bad en vastte voor Hij aan zijn werk op aarde begon. Hoeveel temeer hebben wij deze voorbereiding nodig om de opdracht die God geeft uit te voeren!”
We lunchen mee met de studenten van de trainingsschool, elk jaar zijn dat zo’n 15 tot 25 personen die één of twee jaar opgeleid worden. Er is een opgewekte sfeer. Daarna zitten we rond de tafel in het kantoor waar ook twee stafmedewerkers van het team aan het werk zijn. Na gebed door Herman buigen we ons over de gespreksthema’s.
Traditie
Wat heb je meegekregen? Jasmijn: “Wij kregen mee dat Jezus onze allerbeste vriend is. Onze ouders zullen als natuurlijke ouders alles wat in hun vermogen ligt doen om ons te helpen, maar ten diepste moet je bij de hemelse Vader, bij God zijn. Dat is één. Verder heb ik van mijn ouders geleerd om de handen uit de mouwen te steken. Goed doen, iets betekenen voor anderen. En dat begint bij God, dat kun je niet uit jezelf. Hij geeft de kracht. Een belangrijke traditie bij ons thuis was de wekelijkse gezinsavond. Gezelligheid, spelletjes, chips – en het woord van God. Bidden voor elkaar.”
Wat heb jij meegegeven, Herman? “Spreuken 22:6: ‘Leer een kind al vroeg wat hij moet weten, dan zal hij later daarnaar leven,’ is mijn motivatie. Als gezin zaten we elke ochtend om half acht aan tafel. Zingen, een dagboekje lezen, volgens een gebedsrooster bidden voor allerlei mensen en situaties. De vaste gezinsavond was heel belangrijk. Veel gezinnen van nu zijn helaas los zand, ieder gaat z’n eigen gang. Het is zo belangrijk om te leren opvoeden volgens Gods principes. Om te bouwen aan een hechte band met elkaar en te groeien in de dingen van God. Dat deden we op die avonden waar we een thema kozen dat paste bij de leeftijdsfase van onze kinderen. Het was daarbij praktisch dat ze in leeftijd niet zoveel schelen, ze zijn binnen vijf jaar tijd geboren.” Jasmijn: “Dat klinkt allemaal misschien streng hè! Maar ik heb het als positief ervaren. Het is bijzonder om al jong te leren samen voor van alles te bidden en te ontdekken dat bidden effect heeft. Ik bad ook voor een verloren fietssleuteltje of zo. Niet dat het dan áltijd terug kwam hoor,” lacht ze, “maar het laat zien dat we geleerd hebben in alles met God te leven.”
Herman: “Veel Nederlandse christenen hebben last van vier barrières: ongeloof, redenatie, vooroordeel en kritiek. Kinderen hebben dat nog niet, zij zijn de beste discipelen. Niet voor niets riep Jezus mensen op te worden als kinderen. Als kinderen gebedsverhoringen meemaken, sterkt dat hun geloof. In alles mag je God vertrouwen. Alles werkt mee ten goede voor wie gelooft, staat in de Romeinenbrief.”
Kwetsbaarheid
Jasmijn: “Wij delen veel samen, al hebben onze ouders ons toen we klein waren niet geconfronteerd met volwassen zaken die te moeilijk voor ons waren. Ze waren wel altijd open en stelden zich kwetsbaar op. We delen waar we mee zitten. Ook toen ik nog klein was, bad ik voor mijn vader of moeder als er iets was, en andersom. Dat geeft een sterke band.” Herman: “Het is zo belangrijk om samen tijd door te brengen en dat prioriteit te geven in je agenda. Liefde is tijd! Je familieleden zijn mensen die God je gegeven heeft.”
Ballast
Wat heb je als ballast ervaren in je opvoeding? Jasmijn: “Mensen vragen weleens of het niet lastig is een dochter van Herman Boon te zijn, maar ik ervaar dat juist als positief. Dit gegeven betekende open deuren voor mij. Ik heb kansen gekregen om van alles te organiseren en dingen uit te proberen. Ik kreeg verantwoordelijkheden en daar leer je van.”
Herman: “Ik ben dankbaar voor de ouders die ik had. Mijn opvoeding was anders dan die van Jasmijn, haar zus en broers. Mijn ouders kenden God niet, ik heb wat geloof betreft geen tradities meegekregen. Dat kunnen mensen zien als een nadeel, maar het voordeel is dat voor mij alles nieuw was! Ik had een erg leuke moeder, we hebben veel gelachen. Mijn vader was voor zijn werk vaak weg, met hem had ik minder contact. Toen ik tien was, gingen ze uit elkaar, dat was verdrietig. Ze leven nu al geruime tijd niet meer, ze zijn niet oud geworden.”
Houvast
Herman: “Mijn leven veranderde compleet toen ik een ontmoeting met de Heer kreeg. 15 juli 1986 om drie uur. Dat was het moment waarop iemand met mij bad en God werkelijkheid werd in mijn leven. Vanaf toen was alles nieuw. Jezus op nummer één, alles draait om Hem. Je bent niet van jezelf, Hij doet zijn werk in ons. We krijgen geen briefjes uit de hemel, maar terugkijkend zie je dat niets zomaar gebeurt.”
Jasmijn: “Leven met Jezus is een levensstijl. Ik kies alles in overleg met Hem, in gebed. Dat wil niet zeggen dat alles gebeurt zoals je dat graag wilt. Toen mijn zus erg veel moeite had met de laatste fase van de havo, hebben we veel gebeden – en toch zakte ze. Achteraf zeggen we: gelukkig, want nu vond ze op het mbo precies de opleiding die bij haar paste. Had ze haar havodiploma gehaald, dan had ze zoiets op hbo-niveau niet gevonden.”
Herman: “We baden veel voor de pijnlijke knie van mijn schoonmoeder, en toch was een operatie nodig. Maar ze herstelde daarna wel wonderlijk vlot. We willen het bovennatuurlijke van God bij kinderen brengen. Zijn wonderen gaan zien. Wandelen met God in zijn woord en in gebed. We mogen ons uitstrekken naar God en in zijn kracht zieken genezen. Veel christenen zeggen ‘Het gebeurt toch niet, laat maar’ – zo zien wij dat niet. We bidden voor alles en ontdekken wat God gaat doen. Dat is vaak wonderlijk! Niet iedereen geneest, dat weten we. God kan ook iets anders geven. Juist als het anders gaat dan wij willen, hoeven we nooit in paniek te raken. Nooit. God houdt zo enorm veel van ons. We mogen erop vertrouwen dat zijn plan met ieder van ons werkelijkheid wordt.”
Meer Herman
Herman Boon (1958), getrouwd met Jenny, is vader van twee zonen en twee dochters. Hij is cabaretier en werkte daarnaast als muziekdocent in het onderwijs. Sinds hij in 1986 christen werd, kwam zijn focus anders te liggen: Gods goede boodschap verkondigen. Anno 2017 werkt hij voor trainingsschool De Katapult die hij in 2004 opzette, organiseert hij conferenties ‘Bidden en vasten’, houdt spreekbeurten, doet (cabaret)optredens,
organiseert kinder- en tienerkampen en geeft cd’s met eigen liedjes uit. hermanboon.nl, dekatapult.nl
Meer Jasmijn
Jasmijn Boon (1994) zit in de afstudeerfase van de studie Human Resource Management (HRM) in Haarlem. Daarnaast is ze werkzaam in twee bedrijfjes. Ze verkoopt sieraden via een webshop en op events, en heeft samen met haar zus Sanne die interieurstylist is, een bedrijfje dat meubels en woonaccessoires verkoopt. Ook assisteert ze haar ouders Herman en Jenny in hun werkzaamheden. Ze is met haar tweelingbroer Jasper de jongste in de kinderrij en woont samen met zus Sanne nog thuis. Jasper verblijft tijdelijk in Amerika en oudste broer Tim is getrouwd, vader van twee zoons.
Joke Veerman
jokeveerman@maandbladreveil.nl
