Als je in Hellevoetsluis het ‘Jacob van Liesveldt’ binnen loopt, vind je in de hal van de school een mooie, goed verlichte vitrine met daarin een opengeslagen Bijbel.
Het is een zeldzaam exemplaar. Minder beroemd dan de Statenbijbel die vanaf 1637 het Nederlandse standaardwerk werd. Ook ouder: al rond 1530 begonnen er vertaalde (delen van) de Duitse Lutherbijbel te verschijnen in het Nederlands.
Van Liesveldt was boekdrukker in Antwerpen en publiceerde een Bijbel voorzien van de kanttekeningen van Maarten Luther. Met name één aantekening, waarin werd onderstreept dat alleen in Christus heil te vinden is, viel bij de censoren verkeerd. Dat werd terecht uitgelegd als kritiek op de Rooms-Katholieke kerk, die verkondigde dat in de Kerk het heil te vinden is.
Van Liesveldt werd opgepakt, gevangengezet, berecht en op 28 november 1545 onthoofd.
Bijna 500 jaar later sta ik naar die roemruchte bijbel te kijken met twee Nederlanders: iemand die in Hellevoetsluis geboren is en een asielzoeker die om zijn geloof en politieke overtuiging is gevlucht.
Een overtuiging hebben waar je desnoods je leven voor over hebt
Het is een wonderlijk moment: de één draagt de tekenen van vervolging met zich mee en begrijpt precies waar het Van Liesveldt om ging: een overtuiging hebben waar je desnoods je leven voor over hebt. De ander, die de school van zeer nabij kent, verzekert me dat die bijbel daar veilig opgeborgen ligt. Hij komt nooit achter de ruit vandaan. Nog nooit heeft hij een leerling horen vragen naar het merkwaardige verhaal van Jacob van Liesveldt. Een Vlaming die zijn leven gaf om voor zijn tijdgenoten de toegang tot de Bijbel te ontsluiten. Want daar is Jezus te vinden. Hem kennen en die kennis door te mogen geven, was voor Jacob van Liesveldt kostbaarder dan het leven zelf.
Arnold van Heusden
arnoldvanheusden@maandbladreveil.nl
De auteur is betrokken bij Connecting Churches (www.connectingchurches.nl)
