Het huwelijk eerlijk? Waar staat dat?

‘Kan iemand er één overweldigen, twee zullen tegenover hem kunnen standhouden; en een drievoudig snoer wordt niet spoedig verbroken.’ Voor heel wat christenen was deze tekst uit Prediker 4 het motto voor hun huwelijksviering. Twee partners verbonden met God – een drievoudige duurzame verbintenis. En toch…

…voelt het touw steeds vaker aan als een zijden draadje. En dan knapt het, alle betrokkenen in verdriet en misère achterlatend…

Relatieverdriet

‘Drievoudig snoer of Zijden draadje – Geloven in het christelijke huwelijk’ is de titel van het vierde boek van Bram de Blouw. Vier boeken over het huwelijk, over vooral de vele hobbels op de huwelijksweg. Zonder de persoonlijke ervaringen van Bram en zijn vrouw Helma had hij die vast niet geschreven. Van dichtbij zagen ze het verdriet van hun zoon toen zijn huwelijk strandde. In die periode woonde de familie in de Verenigde Staten. Bram en Helma zagen hoe binnen christelijke kringen zorg voor gescheiden mensen werd georganiseerd. Iets wat zij in Nederlandse kerken misten. Bram schreef daarom in 2012 ‘Gebroken en toch heel’. Later volgden ‘Voordat je opnieuw ja zegt’ en ‘Ik heb er toch zo genoeg van!’ De boeken zijn het resultaat van een worsteling in zijn theologisch denken over echtscheiding en hertrouwen.

Geloven in het huwelijk

Op de boeken, maar ook via Family7, Groot Nieuws Radio en internet kwamen veel kritische reacties. In de ogen van critici denkt Bram de Blouw als christen veel te lichtzinnig over echtscheiding en hertrouwen. Dat resulteerde in oeverloze gevechten over standpunten. Daarnaast reageerden ook veel mensen met relatieverdriet. “Er zijn zoveel vragen, zoveel moeilijke, onoplosbare situaties. Wij hebben de wijsheid niet in pacht”, zegt Bram. “Ik heb nog volop vragen, met het klimmen der jaren eerder meer dan minder. Maar dat neemt niet weg dat ik van harte geloof in het christelijke huwelijk. Daarover gaat mijn vierde boek. Geen boek met tips en tricks trouwens, die zijn er genoeg. In mijn boek ga ik op zoek naar kernbegrippen die een huwelijksverbond als drievoudig snoer mogelijk maken. Ik schrijf over geloven in je huwelijk, in liefhebben, in respect voor elkaar en in het doel van je huwelijk. Over geloven in toewijding, in je unieke twee-eenheid, in ‘al het mijne is het uwe’. In de kracht van het geloof en de paradoxen in het huwelijk. En over genade!”

Verscheidenheid

De Blouw geeft zijn persoonlijke visie als Nederlandse man met een huwelijkservaring van ruim 40 jaar. Op de achterflap lezen we: ‘Noem me naïef, lichtgelovig, onrealistisch, een hemelbestormer. Noem me fundamentalistisch. Ik wil blijven geloven in het huwelijk als de door God gegeven verbintenis tussen een man en een vrouw die van elkaar houden.’ Christenen in West Europa hebben een andere levensvisie dan geloofsgenoten in Afrika, Zuid-Amerika of elders ter wereld, merkte Bram tijdens zijn werkzaamheden voor Jeugd met een Opdracht. Ook is iemands visie op een christelijk huwelijk niet los te zien van de interpretatie van de Bijbel binnen een bepaalde geloofsgemeenschap. Het maakt verschil of iemand behoort tot bijvoorbeeld de gereformeerde gemeenten, pinksterbeweging of remonstranten. Onder christenen zullen altijd vraagstukken blijven bestaan, al eren en aanbidden we dezelfde God en lezen we dezelfde Bijbel, is Brams overtuiging. “Dat is lastig, maar niet erg. Ieder heeft een eigen verantwoordelijkheid tegenover God. Niemand heeft het recht de ander te veroordelen. ‘Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen’, lezen we als woord van Jezus in het evangelie. De lezer hoeft het niet eens te zijn met mijn overwegingen. Dat respecteer ik. En ik ga ervan uit dat een ander mij ook respecteert.”

Verbondenheid

Nog steeds worden mensen pijnlijk getroffen door opvattingen en uitspraken van medegelovigen die menen te weten wat de beste weg is. Bram: “Iemand afwijzen helpt een mens niet verder. Leven we vanuit de wet of vanuit genade? Wij horen in de verhalen van gescheiden mensen dat wet en oordeel vaak voorrang krijgen. Kerken nemen een standpunt in, maar dat lukt nooit zonder mensen voor het hoofd te stoten. Wat zou het mooi zijn als iemand die zich daardoor niet langer thuis voelt in een gemeente, geholpen zou worden te zoeken naar een gemeenschap waarin hij zich wél op zijn plaats voelt. Onze kerkorde is niet heilig, onze God is Heilig! Uiteraard, echtscheiding is níet wat God heeft bedoeld! Hij haat het als mensen elkaar niet trouw blijven en scheiden. Hij wéét hoeveel pijn en ellende er volgen na een relatiebreuk, hoe ingewikkeld het leven wordt. Al die narigheid wil Hij mensen besparen. Maar ook al leven wij in een gebroken wereld met zondige mensen, toch houden wij vast aan het christelijk huwelijk. Aan een verbond van kameraadschap, waarin kinderen welkom zijn en mensen hun taak vervullen. Ook als het niet het eerste jawoord is van een stel, is het belangrijk dat zij hun nieuwe leven samen met God beginnen. Als een kerk dit vanwege eigen regels niet toestaat, is het belangrijk een andere mogelijkheid te zoeken.”

Gelukkig of heilig?

“Wij begeleiden al jaren mensen die gaan trouwen, voor het eerst of opnieuw. In ons traject bieden wij een persoonlijkheidstest aan waarin zij meer over zichzelf ontdekken. Wie zijn ze? Hoe zitten ze in elkaar? De test laat zien op welke punten het lastig kan worden in de relatie. Beseffen beide partners tegen wie ze ‘ja’ zeggen? Accepteren ze de ander zoals hij is? Laatst waren hier twee nogal perfectionistische mensen; allebei vinden ze dat ze zelf de beste keuzes maken. Als ze daar aan vasthouden, wordt het een leven lang strijd! Ik stel dan de vraag: wat wil je zijn, gelukkig of heilig? Wie kiest voor gelukkig, kijkt vooral naar zichzelf, wat de ander moet geven en hoe de ander moet veranderen. Wie kiest voor heilig, zoekt steeds het welzijn van de ander. Dat valt niet mee. Ieder mens moet aan de slag met zijn of haar eigen aandeel in de relatie.

‘Maar dat is niet eerlijk!’ klagen mensen soms. Nee, maar waar staat dat het huwelijk eerlijk is? Je moet bezig zijn met je eigen verandering, niet met die van de ander. Wij leven in de tijd van het romantische huwelijk – het is maar de vraag of romantiek als basis een bijbelse gedachte is. De secularisatie en het individualisme raken elk mens, ook elke christen. ‘Al het mijne is het uwe’ is een bijbels begrip waaruit wederzijdse dienstbaarheid spreekt. In de Nederlandse wetgeving is deze opvatting achterhaald verklaard. Je eigen bankrekening, je eigen spaarplan, je eigen agenda, ieder voor zich. Ik denk dat leven vanuit geven voor de opgroeiende generatie nog moeilijker wordt dan het al was. Opgegroeid als prinsjes en prinsesjes voor wie het leven leuk moet zijn… Het wordt een heel karwei. Maar het is de moeite waard! Wij blijven geloven in het christelijke huwelijk!”


Meer Bram de Blouw

Bram (Kampen, 1954) is van Nederlands Hervormde huize. Hij ontmoette zijn vrouw Helma bij Youth for Christ. Zij trouwden in 1977 en werden ouders van drie inmiddels volwassen kinderen. Bram werkte 27 jaar bij de politie en is samen met Helma 17 jaar actief bij Youth With A Mission, afdeling Family Ministries, inmiddels parttime. Vanuit hun stichting Heartwork werken Bram en Helma in Amersfoort als relatie- en huwelijkscoaches. www.heartworkcoaching.nl. Bij Novapres verschenen: ‘Gebroken en toch heel – de weg van herstel na een echtscheiding’ (2012), ‘Voordat je opnieuw ja zegt – over hertrouwen na een echtscheiding’ (2013), ‘Ik heb er soms zo genoeg van… – 10 redenen om toch bij elkaar te blijven’ (2014) en ‘Drievoudig snoer of zijden draadje – geloven in het christelijke huwelijk’ (2017).


Joke Veerman
jokeveerman@maandbladreveil.nl

Categorieën: Geen categorie.