Jacob vlucht, hij rent voor zijn leven om te ontkomen aan de wraak van zijn broer Ezau. Onderweg merkt hij dat God met hem meetrekt. En aan het eind van zijn tocht wacht een mooi meisje.
“En zie, Ik ben met je, Ik zal je beschermen overal waar je heen zult gaan en ik zal je terugbrengen in dit land, want ik zal je niet verlaten…” Deze belofte van God krijgt Jacob op zijn vlucht. Woorden die nergens op gebaseerd zijn, behalve op Gods genade. Lees het hele verhaal maar eens na in Genesis 28 t/m 31.
Naar Haran
In Haran, het land van zijn moeders familie, zal Jacob veilig zijn. Daar gaat hij naartoe, een lange eenzame weg. Totaal uitgeput bereikt hij een waterbron in de buurt van zijn eindbestemming. Hij treft er een paar herders aan.
“Mijn broeders, waar komt u vandaan?” vraagt hij.
Tot zijn grote opluchting luidt het antwoord: “Wij komen uit Haran.”
“Kent u Laban, de zoon van Nahor?” vraagt hij nieuwsgierig. Nou en of ze die kennen.
“Gaat het goed met hem?” informeert Jacob verder.
Ja hoor, stellen ze hem gerust. En kijk, wijzen ze, daar in de verte komt zijn dochter Rachel aan, een herderin, die de kudde kleinvee van haar vader verzorgt. Jacob draait zich om en meteen springt er een vonk over. Wat een mooi meisje. Mooi van gestalte en knap om te zien. Haar donkere ogen fonkelen en stralen. Tussen twee haakjes, van haar oudere zus Lea wordt in de Bijbel gezegd dat ze fletse ogen heeft. Ook zij zal, later in het verhaal, nog een belangrijke rol spelen.
Geen pottenkijkers
Het zou zomaar kunnen dat Jacob zo overweldigd is door Rachels schoonheid dat hij vergeet naar de wil van God te vragen. Eén ding wordt in ieder geval meteen duidelijk, die herders zitten hem in de weg.
“Waarom wachten jullie hier eigenlijk”, vraagt hij. “Het is nog volop dag. Geef het kleinvee te drinken en laat ze dan weer grazen.”
Met andere woorden, stap op. Hij wil alleen zijn met Rachel, zonder pottenkijkers. Maar de herders hebben afgesproken dat ze de steen pas van de put zullen wentelen als alle herders zijn gearriveerd. Terwijl hij nog met hen aan het praten is, arriveert Rachel al bij de put.
Jacob heeft reeds eerder in zijn leven – bijvoorbeeld toen hij zijn broer Ezau en zijn vader Izak bedroog – laten zien dat hij een geraffineerd en daadkrachtig man is. Weliswaar een huiselijk type, maar geen slappeling. Dat blijkt ook nu.
“En het gebeurde toen Jacob Rachel, de dochter van Laban, de broer van zijn moeder zag, dat Jacob de steen van de opening van de put rolde en het kleinvee te drinken gaf.”
Is dat gewoon opschepperij? Machogedrag om een mooi meisje te imponeren? Voor het wegrollen van zo’n steen, zijn normaliter meer mensen nodig, maar Jacob doet het in zijn eentje. Verliefdheid maakt kennelijk krachtig en energiek.
Emoties
Maar dan laat hij ook een andere kant zien. Hij kust zijn nichtje Rachel en begint luid te huilen. Emoties overmannen hem. God heeft hem tot dusverre geleid en bewaard en nu staat daar dit mooie meisje voor hem. Wat voor moois en hoopvols zou de toekomst nog in petto hebben voor hem? Jacobs tranen zijn geen toonbeeld van westerse mannelijkheid. Maar toch. Als je je gevoelens openlijk tot uitdrukking mag brengen, is een grote emotionele gezondheid vaak het gevolg. Een huwelijk wordt er stabieler door.
Het is een schitterend begin, deze kennismaking. De start van de levenslange liefdesrelatie tussen Jacob en Rachel. Het beeldschone meisje en de jongeman die nieuw is in de stad hebben elkaar gevonden. Maar meteen rijst twijfel. Heeft een relatie die berust op lichamelijke aantrekkingskracht, niet een erg wankele basis? Lichamelijke bekoring maakt een huwelijk aantrekkelijk. Beslist. Maar iedereen begrijpt dat er heel wat meer nodig is om een relatie in stand te houden. Verliefdheid en lichamelijkheid alleen vormen geen garantie voor duurzaamheid en stabiliteit in een huwelijk.
Jacobs tranen zijn geen toonbeeld van westerse mannelijkheid.
Maar toch.
Maar een verliefde man wil dat allemaal echt niet horen. Hij wil maar één ding, het meisje van zijn dromen veroveren. Jacob wil Rachel hebben, alles maar dan ook alles heeft hij ervoor over. Maar hoe kan hij die droom in vervulling laten gaan? Berooid is hij aangekomen, geld bezit hij niet, dus hoe zal hij ooit een bruidsschat kunnen betalen? Zo hoorde dat immers in de culturen uit deze bijbelse tijden. Plotseling echter doet zich echter een prachtkans voor.
Zeven jaar verloofd
Al een maand woont hij in het huis van oom Laban. Hij zit er geen duimen te draaien, maar steekt de handen flink uit de mouwen. Zozeer zelfs, dat zijn oom op een dag zegt: “Omdat je familie van mij bent, hoef je toch niet voor niets bij mij te werken? Vertel me maar wat je loon moet zijn.”
Jacob hoeft niet lang na te denken. Gretig zegt hij: “Ik zal zeven jaar voor u werken om Rachel, uw jongste dochter.”
Hij kent haar nog maar zo kort en toch weet hij dat zij voor hem de ware is. Is een maand niet te kort? Er is toch amper tijd geweest om haar echt goed te leren kennen? Hoe kan hij nu al weten dat hij een levenslange verbintenis met haar aan wil gaan? Houdt hij niet alleen van het beeld dat hij zich van haar gevormd heeft? We zullen het nooit precies weten. Maar wel lezen we dat zijn gevoelens voor haar oprecht en serieus zijn. “Zo werkte Jacob zeven jaar om Rachel, en de jaren waren in zijn ogen als dagen, omdat hij haar liefhad.”
Het zijn misschien wel de indrukwekkendste woorden die ooit geklonken hebben over de gevoelens van een man voor zijn vrouw. Zeven jaar lang wachten had hij voor haar over. In die jaren moet zijn liefde gerijpt zijn. Zeven jaar waarin hij met haar in hetzelfde huis woonde en haar van nabij meemaakte. Het kan niet anders of Jacob zal ook haar minder mooie kanten hebben leren kennen. Maar hij zette door.
Testcase
Veel paren stappen te snel in een relatie. Een wachttijd van zeven jaar is misschien wat overdreven, maar toch is er tijd nodig om zowel elkaars negatieve als positieve karaktereigenschappen te leren kennen. Een goede testcase voor ware liefde is het vermogen om geduld te oefenen en te kunnen wachten. Verliefdheid alleen heeft te grote haast en is nogal op zichzelf betrokken. Liefde wil niets liever dan de ander gelukkig zien. Jacob wachtte. De romantische liefde van het eerste ogenblik verdiepte zich tot een diepe verbondenheid en overgave. En dat was wel nodig ook. De liefde van Jacob voor Rachel zou nog onder grote druk komen te staan. Daarover meer in het volgende nummer.
Bron: Udo H. Schmidt, Het verhaal van Jacob en Rachel (De Stem). Bewerkt door Willemke Wieringa.
