Onlangs zag ik met mijn man de indrukwekkende film ‘Son of Babylon’ (2009) over een jongen die met zijn oma op zoek gaat naar zijn vader die verdwenen is tijdens het regime van Saddam Hoessein. In de film zie je hoe ze bij een verlaten gevangenis komen en daarna bij verschrikkelijke massagraven. Hoe ontluisterend om wat over is gebleven van mensen, zo te zien liggen.
Wat is de dood iets verschrikkelijks. Wat is het doden van de ene mens door de andere mens iets afschuwelijks. Helemaal wanneer het op grote schaal gebeurt. In mei stonden we opnieuw stil bij wat er nog maar zeventig jaar geleden in Nederland en Europa is gebeurd.
Daarvóór vierden we Goede Vrijdag en Pasen. Jezus die werd gedood. De hopeloosheid bij degenen die van Hem hielden. Jezus die opstond uit de dood en daarmee hoop bracht niet alleen voor degenen die op dat moment met Hem leefden. Zijn opstanding brengt hoop voor ieder mens, op welk moment in de wereldgeschiedenis hij ook leeft. De zonde, de dood heeft niet het laatste woord.
Zijn opstanding brengt hoop voor ieder mens, op welk moment in de wereldgeschiedenis hij ook leeft.
Bijzonder hoe de opstanding, de dood die overwonnen wordt, ook door de profeet Ezechiël heel krachtig wordt beschreven. God geeft hem een visioen (Ezechiël 37) van een massagraf. Een dal vol dorre doodsbeenderen. Wanneer Ezechiël daarover profeteert, komen de beenderen in beweging. Hij ziet hoe uit de beenderen weer hele lichamen ontstaan. De wind blaast en de lichamen komen tot leven.
God legt uit dat dit visioen over Israël gaat. Een volk dat haar hoop had verloren, geen plek, geen eigen thuis meer in deze wereld. Toch zal Hij het volk tot leven brengen. Hoe? Door het terug te brengen naar zijn land èn door het Zijn adem, Zijn Geest te geven.
De God van Israël is de Heer van het leven, de Heer van de opstanding. Hij heeft het laten zien door Jezus. Hij laat het zien door Israël, het volk dat nog maar 70 jaar geleden ten dode leek opgeschreven. Laten we bidden dat Zijn leven ook gezien zal worden op de vele plekken in het Midden Oosten èn daarbuiten waar de dood nu nog lijkt te regeren.
Ruth Penning – Wolswinkel
ruthpenning@maandbladreveil.nl
De auteur is docent bij Near East Ministry
