Als Raes moeder er op een dag niet meer is, gaat ze gewoon door met wat ze altijd al deed. En dat wordt zó vertelt dat je er onmogelijk koud onder kunt blijven. Want Emily zorgt er met haar vaardige en fijngevoelige pen voor dat je meevoelt met tienjarige Rae, waardoor ze al snel een plekje in je hart weet te veroveren en je hoe beter je haar leert kennen, hoe meer je van haar gaat houden. Dat maakt dat je dit verhaal over vriendschap, veerkracht, kwetsbaarheid en verdriet moeilijk opzij kunt leggen. Een prachtroman, vind ik! (DH)