Anna voelt zich schuldig vanwege de verdrinkingsdood van haar broertje Jens, want zij had op hem moeten passen. Ze klimt met een ezel door de Italiaanse bergen en wil God Die geen genade kent en tegen Wie ze soms uitvaart, een offer brengen op de top van de Monterosso. Een slang begeleidt haar. Waan en werkelijkheid lopen door elkaar. Anna beschrijft in Bijbelse taal wat ze ervaart. Aan het eind van het verhaal blijkt de lezer al op de eerste bladzijde op het verkeerde been gezet te zijn. En komt Anna nu om of niet? Poëtisch en (voor mij een beetje te) mysterieus. (KJR)