Loonstra lijdt onder de verdeeldheid op het kerkelijke erf. Hij waardeert initiatieven die samen te vatten zijn onder ‘spirituele oecumene’, maar het is hem allemaal te vrijblijvend. Er zullen concrete stappen gezet moeten worden op de weg naar eenheid. Dan mogen we ons niet langer focussen op ons eigen kerkverband of op onze eigen plaatselijke kerk – wat de auteur ‘eigenkerkjespelen’ noemt. We dienen ons te richten op de ene kerk van Christus waarvan we deel uitmaken. Loonstra biedt daarvoor verschillende aanknopingspunten aan. Een mooi gespreksboekje voor persoonlijk en (inter)kerkelijk gebruik. (JDW)