In deze vlotlezende, emotierijke roman schrijft Karen Kingsbury over een gebeurtenis die ze al herhaaldelijk aangeroerd heeft in eerdere pennenvruchten. Dat maakt dat een deel van wat je leest wellicht als een zoveelste en daardoor enigszins saaie herhaling aanvoelt. Maar er wordt – gelukkig! – voldoende nieuws verteld om niettemin een boeiend verhaal te zijn. Of dat ook heel geloofwaardig is, daarover valt te twisten; met name het spannende element dat is toegevoegd, doet niet erg realistisch aan. En een onsje minder (suikerzoete) romantiek zou fijn zijn geweest. Dat neemt echter niet weg dat het gewoon fijn is om te lezen en wat wordt gedeeld over vergeving en de bevrijdende kracht van genade, is voor wie worstelt met fouten (uit het verleden) absoluut hoopvol en bemoedigend. (DH)