Op het moment dat ik deze dichtbundel van Jaap Zijlstra las, hoorde ik van zijn overlijden. Des te meer komt daarom zijn poëzie over kwetsbaarheid en vergankelijkheid binnen. Taal, natuur, geloof – voor Zijlstra zijn deze onderwerpen even helder als geheimzinnig. Mooi zijn de ‘kleine gedichten voor God’ waarin de eindigheid van het menselijk bestaan duidelijk naar voren komen. De troost die Zijlstra put uit het besef dat God hem zal dragen, maakt dat de bundel beslist niet somber gestemd is. (PM)