Cathy’s enige broer Matty wordt in 1990 aangereden en raakt in een onomkeerbaar coma. Cathy beschrijft tot in detail hoe verwarrend en uiterst pijnlijk het is als iemand die je zo lief is compleet onverwacht in deze uitzichtloze situatie belandt. Ze beschrijft haar strijd om zich te verhouden tot de buitenwereld. Na acht jaar nemen de ouders van Matty het ingrijpende besluit zijn leven te beëindigen. Cathy: ‘Ik had een gevoel van opluchting verwacht nu Matty eindelijk was gestorven, maar dat was niet zo.’ Haar verdriet duurde voort en Cathy kreeg de raad te gaan schrijven. Zo ontstond dit indringende debuut. Een waargebeurd verhaal dat voor mensen die iets vergelijkbaars doormaken een gemeenschappelijke basis biedt en troost kan betekenen. Geloof speelt een vrij marginale rol in het verhaal. Cathy beschrijft haar bezoek aan de ziekenhuiskapel, vele jaren nadat Matty in het ziekenhuis lag. ‘Ik kan niet zeggen dat mijn gebeden onbeantwoord zijn gebleven. Ik heb gekregen wat ik vroeg. Mijn broer ging niet dood. Maar toen wist ik niet dat ik om het verkeerde vroeg.’ (JCV)