
Het poepiemonster
Bram Kasse laat met deze zoveelste pennenvrucht zien dat hij weet hoe je een (jonge) lezer aan de bladzijden van een boek gekluisterd houdt: met een origineel, levendig verteld verhaal dat humor bevat, een tikje spannend is, tot de verbeelding spreekt, vol herkenbaarheid zit, hier en daar enigszins over the top is en leest als een trein. Wat er samen voor zorgt dat het, hoewel het in grote lijnen feitelijk niet eens heel bijzonder is en misschien zelfs een beetje flauw, toch plezierig is om te lezen. En het is niet alleen grappig en leuk, er zit nog een positieve les in verborgen ook, want uiteindelijk wordt duidelijk gemaakt dat het niet erg is als je niet alles durft en niet overal goed in bent, en je krijgt mee dat hulp vragen geen teken van zwakte, maar juist stoer is en van moed getuigt. Al met al een grappig boek waar veel jonge lezers vast en zeker– met een grote grijns en wellicht een lachbui af en toe – van gaan smullen.