We zitten volop in de tweede golf van het coronavirus als ik dit boekje lees. Deze gaat over de uitbraak en eerste golf en wat dit betekende voor de bewoners en verzorgers van een verpleeghuis. Heel ingrijpend en verdrietig, maar ook troostvol en zoekend naar die mogelijkheden die er wel zijn om de bewoners zo goed mogelijk te verzorgen en bij te staan – soms tot het eind! De schrijfster is geestelijk verzorger en geeft aan de hand van haar dagboek weer wat coronatijd betekent voor haarzelf en anderen. De liefde en de inzet van alle medewerkers worden prachtig verwoord! De terugblikken van haar collega’s hadden er niet bij gemeld hoeven worden, wat Fia schrijft is genoeg. (RH)