Als directeur van de EH is Els van Dijk vertrouwd met de wereld van jongvolwassenen. In dit boek houdt ze een bevlogen pleidooi voor het opwekken van verlangen naar een betere wereld en naar God. Volgens haar is dat een van de belangrijkste verantwoordelijkheden van opvoeders, die het helaas vaak aan passie ontbreekt. Ze schetst een somber beeld van de druk waaronder jongeren leven. Bang iets te missen, bang niet te voldoen. Welvaart vervult belangrijkste behoeften van de mens niet. Op jezelf teruggeworpen zijn, zorgt voor verhoogde kans op depressie en zelfmoord. Ze wil bereiken dat jongeren beseffen dat hun leven waarde heeft, los van hun prestaties. (KJR)