Over deze debuutroman van Marijke Gehrels is veel goeds te zeggen, maar het beste aspect is, als je het mij vraagt, de subtiele manier waarop Marijke je aan het denken zet. Enerzijds over je gedrag als kerkganger (bepaalde gedragingen en excuses van de kerkgangers in het verhaal zijn beschamend herkenbaar). Aan de andere kant over geloofsthema’s. Die laatste komen meestal slechts heel terloops ter sprake en worden met de humor en enige zelfspot gebracht, maar ze zijn wel raak. Mijn lezershart werd hier erg blij van en genoot honderdzestig bladzijden lang. Ik kan daarom ook niet anders dan dit boek als aanrader bestempelen en zeggen: lees dit geweldige stukje proza van Nederlandse bodem! (DH)