In deze tweede pennenvrucht – een dualtimeroman die iets van nostalgie ademt – heeft Amanda Cox haar eigen familiegeschiedenis, die is gecentreerd rondom het echt bestaande Old Depot, een plekje gegeven. Dat geeft dit verhaal een persoonlijk tintje en ontleent het een zekere authenticiteit. Ook kent het diepgang, maar dat is te danken aan het feit dat er duidelijk wordt gemaakt dat niet geheimen, maar alleen de waarheid je verder helpt, en hoe verrijkend delen van je overvloed is. Daarnaast laat het zien dat moeder-dochterrelaties ingewikkeld kunnen zijn, en de manier waarop dat is gedaan, is op zich mooi; het had misschien alleen wat natuurlijker gekund. Grootste minpuntje is echter de vertaling, want die laat jammer genoeg regelmatig nogal te wensen over. Alles bij elkaar opgeteld is dit een warme roman over moeders en dochters en hun geheimen – een combinatie die ervoor zorgt dat je blijft lezen. (DH)