De schrijfster heeft alles in huis om een geslaagd boekje te schrijven over de refocultuur. Ze heeft een trefzekere pen, humor en een milde blik, waardoor de lezer, die door haar bril meekijkt, zich eerder verbaast dan ergert. Uiteindelijk heeft ze het refonest verlaten, maar in dit boek zoekt ze de verbinding met haar jeugd en met de mensen uit ‘de zware kerken’. Zinvol én grappig is de toegevoegde minicursus tale Kanaäns. (KJR)