Je komt het niet zo vaak tegen: een Amerikaanse roman die zich afspeelt op Nederlandse bodem. In Sneeuw op de tulpen maken we kennis met Gerrit en Cornelia – kan het Hollandser? – die hun steentje bijdragen aan het verzet. Hoewel de auteur genoeg weet van Nederland om dit boek enigszins reëel te laten overkomen, kun je toch merken dat ze geen kaas heeft gegeten van het echte Hollandse leven. Het is totaal geen spetterend verhaal en ze geeft geen goed beeld van de situatie destijds. Je kunt je aandacht beter naar een ander boek laten uitgaan.