Marianne Grandia bezit de gave om met woorden te bemoedigen. Dit keer schuilt de bemoediging in de waarheid die de hoofdpersonen ontdekken na hun worsteling met het geloof, die geloofwaardig is neergezet: dat God trouw blijft als wij ontrouw zijn en dat Hij van ons blijft houden, ook al zijn we onze liefde voor Hem kwijt. Wat het verhaal misschien alleen nog wat aantrekkelijker zou hebben gemaakt, is iets meer ‘spanning’; het kabbelt nu soms wat. Niettemin een mooie, bemoedigende en hoopvolle roman! (DH)