In deze mooie debuutroman komt Harvey, een van de twee hoofdpersonen, voor een bijna onmogelijke keuze te staan. En dat hij lang niet weet wat hij moet doen, zorgt er, samen met de tweede verhaallijn, voor dat de spanning opgebouwd wordt naarmate je verder leest. Maar dat is niet de enige plus van deze roman, en zelfs niet de grootste. Het mooiste vind ik hoe Amanda Cox met dit verhaal duidelijk maakt dat a) er om een echte familie te zijn geen bloedbanden nodig zijn – echte familie word je door van elkaar te houden; en b) het zó belangrijk is om oog te hebben voor de ‘onzichtbaren’ in de maatschappij en van hen te houden (vlg. Luk. 14:23). Tel dat alles bij elkaar op en je krijgt wat mij betreft (ondanks dat het niet zo fijn vertaald is) als uitkomst een roman die je leestijd waard is. En waarvan de boodschap je nog een tijdje bijblijft. Oftewel: aanrader! (DH)