De Franse filosofe Christine Cayol schreef na vijftien jaar Peking een boek over de tijdbeleving van Chinezen en wat wij, westerse mensen die altijd tijd tekortkomen, daarvan kunnen leren. Twee minpunten: wollig taalgebruik en beperkte toepasbaarheid. Het boek helpt wel om anders tegen tijd aan te kijken. Neem de tijd, letterlijk: plan lege ruimte in je agenda, kom te vroeg op afspraken. Het idee dat tijd schaars is, is cultureel bepaald. Origineel, de vergelijking op bladzijde 24: als meer eten niet de oplossing is voor boulimia, zijn meer uren in de dag dat niet voor tijdgebrek. (KJR)