
Een beetje boos mag best
Dementees; zo wordt de taal van mensen met dementie ook wel genoemd. In hun eigen woorden vertellen ze hun verhalen, maar daaronder gaat vaak een heel ander verhaal schuil. Je zou het ‘hartstaal’ of ‘gevoelstaal’ kunnen noemen. Niet wat je leest, maar wat je voelt wordt duidelijk. En dan gaat het vooral over vroeger, over wat indruk maakte, over hun leven. Dit ontroerende boekje met illustraties en gedichtjes vertelt daarover en laat zo de leefwereld van mensen met de nare ziekte dementie laat zien. En wat vooral duidelijk wordt, is: een mens is meer dan zijn of haar ziekte! (RH)