Grote rampen komen echt binnen als ze verteld worden door herkenbare mensen. Kleindochter Nadine schrijft vanuit het perspectief van haar Joodse grootmoeder Cilla. De Tweede Wereldoorlog breekt uit. Nederland wordt bezet en de dreiging neemt toe. Jonge moeder Cilla kan niet anders dan haar beide kinderen afstaan aan onderduikouders, in de angstige hoop dat ze zullen overleven. De jongste is pas twintig maanden. De auteur neemt de lezer mee in Cilla’s beklemde en opgejaagde leven. Na de bevrijding krijgen haar man en zij hun dochter en zoon terug. De dreumes van eerst is nu een meisje dat haar verbaast door een ander gebed te bidden voor het slapengaan. Cilla leert haar het Joodse zegengebed erbij. Voorlopig tweemaal bidden voor het slapengaan. Het boek verscheen in 2014 in het Engels, de auteur woont in Engeland. Reagerend op een Facebookbericht melden zich familieleden van de onderduikouders. Zo krijgt de Nederlandse vertaling van het boek er veel kostbare details bij, die het verhaal nog dichterbij brengen. De namen van de onderduikouders zijn nu gegraveerd in de herdenkingsmuur in Yad Vashem in Jeruzalem. (JCV)