“We hebben er zin in!” riep de spreker uitnodigend.
‘Dat roept de gangmaker bij elk ander feestje ook’, mopperde ik onverstaanbaar, net aangekomen bij mijn zitplaats tijdens de avond van de Welkom Thuis Tour van het Evangelisch Werk Verband. Door een telefoontje van de ene dominee naar de andere was onze gemeente gestrikt om deze avond te organiseren. Het had heel veel werk gekost waar eigenlijk niemand op zat te wachten. De dominee die had toegezegd had er geen last meer van, hij was inmiddels door een nieuwe gemeente gevonden.
“We hebben er zin in”, zei de spreker nog eens, vriendelijk glimlachend. Nou, ik niet. Ik kwam uit loyaliteit met het team dat zich wekenlang inzette voor het organiseren van deze avond. Maar zín? Ik had de poster op de ruit van mijn woning geplakt en was aanwezig, dat vond ik al heel wat. Ik had geen zin in deze avond en in het misschien wat hoog gegrepen thema: ‘Heilige God, toegewijd volk’- wat was dat nou voor slogan?
Dwars door mijn moppers heen begon de muziek. Muziek die nadrukkelijk de gezongen teksten ondersteunde. Prachtige liederen die me wegleidden van m’n mopperige zelf en het gemekker over zin of geen zin. Daar ging het helemaal niet om.
Het ging om God, om Zijn grootheid, om het ontzag voor wie Hij is, de verwondering dat Hij naar mensen omziet, met ons onderweg is.
Je hoeft niet altijd zin te hebben. Zelfs geen zin te maken. God zelf geeft zin.
Joke Veerman
jokeveerman@maandbladreveil.nl
